Bayram tatilinde ne yapsam acaba düşünürken bir davet geldi bilgisayarımın ekranından. Ekranın diğer tarafında bir grup insan vardı. Bunlar bir internet ağı aracılığı ile aynı müzikten hoşlanan bir gruptu. Grubun üyeleri hakkında bilgim müzik kanalında yapılan sohbetler ile sınırlıydı.

Ne tür işlerle uğraşıyorlar, neleri dert ediyorlar, neleri arzuluyorlar, neleri dinlemekten, neleri konuşmaktan hoşlanıyorlardı? Sorularına cevaplarım ekranda akıp giden rengarenk yazlılarda ifade edilen cümleler ile karşılık buluyordu.

Ne zaman gelmiştim bu radyoya tam olarak hatırlamıyorum ilk tanıştığım kişi lakabı Siyah yazı rengi beyaz olan radyonun patronuydu. Matematikten hoşlanan maliye okuyan Siyah kurduğu radyo için ilkelerini tanımlamıştı.Bu ilkelerden en önemlisi ise beyaz rengin siyaha ait olduğu ilkesiydi.

Yöresel müziklerini, yöresel dillerini ifade ettikleri genelde nicklerinin sonunda 08 olan bir gruptu radyo dinleyicileri. Bu dinleyici grubundan bazıları radyonun dj leri olarak görev alıyorlar ve kendi bilgisayarlarındaki müziği ortak bir alanda birlikte dinliyorlar.

Emre08, prensens08, twinlife08, extazy08, murat08, gül08, serpil08,caner08 ayşe08,elif08, asrım08, esra08, esin08, kanarya16, lider16, bucocukdeli06,ayfer08, yeşim08, deryadeniz, barış, kukuli,piiLiin, piyanist, müzisyen, gitarcim ve daha birçok kişi…

Takma isimle merhaba ile başlayan tanışmalar, nerelisin coo ile devam eden sohbetler sonunda ortak tanıdıkların tanınıp tanınmadığı ile sorgulan bir süreç tekrar edip duruyordu her yeni tanışmadı.

Bazen hangi köyün kızlarının daha güzel olduğu tartılırken sanırım çiftlikte karar kılınmıştı en sonunda. Bu köyden olmayanlar ben de dahil ses çıkaramamıştık nedense bu hakkımızda verilen güzel değilsiniz yargısına.

Bir dil vardı kendince radyoda hani sormasan anlayacağın türden örneğin İyi yerine mohqem, diyorlar, birbirlerine co, tada emica diye sesleniyorlardı.

Hemşin,düz horon gibi  müzikler çalındığında ise dinleyenler haydi kop diye bağırıyorlardı.

Oyun sırasında hiç duymadığım cümleler söylüyorlardı. Omuz omuz kızlar domuz gibi… kasaya dikkat gibi…bazılarına karşı çıkarken bazıların ise anlam veremiyordum. Bunlar oynarken bilgisayar kasalarına ne olabilir acaba diyordum içimden. Sonra çözümü açıkça sormakta buldum. Kasanın bilgisayar kasası olmadığını emre08 açıkladı kibarca.

 

Farklı bir kültürü paylaştığım bu alan Artvinfm idi.Bu yörenin müziği ile başlayan tanışma bu müzikten hoşlananlar birlikte geçen keyifli bir zamana dönüşmüştü. Her gün konuştuğum bu insanları, müziklerini, danslarındaki o çoşkuyu yaşayarak paylaşmayı istedim ve yazın Artvin’e gitmeyi planladığım zamanda bir organizasyon yapıldı.

Artvinfm Bursa Oylat’ta piknik yapma kararı aldı. Bayramın 2. günü Bursa Oylat’ta piknik yapılacaktı.Gidip gitmeme konusunda tam karar verememiştim. Bayramın 1.günü sabah 9 da İnegöl de toplanacağız haberini alınca yetişmem çok zor diye düşünürken. Lider 16 ekrandan ama abla diye sitemkar konuşmasının etkisiyle mi, yoksa Artvin planını öne alma arzumun etkisiyle mi sabahın 4 de evden çıktım. Gecenin bu saatinin ürkekliğine, bir de hiç görmediğim kişilerin belirsizliği eklenince acaba doğru mu dedim içimden bir an? Sonra yola boşver çıktım artık. Ne çıkarsa bahtıma diyerek sabah 9 gibi İnegöl’de olmuştum. Telefonla aradığımda Mesut yeri tarif etti ve İnegöl otogarında o rengarenk nickler biranda gerçek insanlara dönüştü.

Artık yazılardan ibaret değillerdi, bakışları, gülüşleri, duruşları, tüm ifadeleri ile gerçektiler. Artık benim kafamda oluşan hayali kişilerin yeri asıllarıyla yer değiştirmişti.piknik için gelenlerin sayısı 15 kişi idi. Ben ve Emre İstanbul’dan, Serpil ve Sibel İzmit’ten diğerleri ise Bursa’dan gelmişlerdi pikniğe...Birçoğumuz ilk defa birbirimizle görüşüyor olsak ta yeni tanışmıyorduk. Araçlara binerek hep birlikte Oylata doğru yola çıktık. Piknik yerine giderken eğlence araçlarda başlamıştı bile. Neşe içinde bir yolculukla piknik alanına vardık.

Mangallar yakıldı, etler pişirilmeye başlandı. Pikniğin mangal sorumluluğunu Deniz ağbi üstlenmişti. Köftelere sıra gelene kadar mangaldaki kömür bitmişti. Bu arada Caner de Bolu’dan gelerek pikniğe katılmış ve yeni kömür hazırlama görevini üstlenmişti. Sinan köfteleri, köfteler mangal için kömürü beklerken kahvaltı bile görmemiş karınlarımız iyice acıkmıştı. Sofra hazırlandı ve hep birlikte yemeğe koyulduk.

Yemekten önce ve sonra arabadan gelen hemşin eşliğinde horon oynanmaya başlamıştı. Murat’ın ekipbaşı olarak görev aldığı horonda öğrenmek amacıyla yer aldım. Piknik yapmaya gelen başka bir Artvinli grupta horona katıldı. Oyunu öğrenmekte epey zorlandım ama bir kısmını öğrenmeyi başardım. Horon sırasında oynayan ekip bir ara açık olan arabanın kasasına çarpma tehlikesi ile karşı karşıya kalınca kasaya dikkat seslenişlerinin radyoda okuduğum ile aynı anlama gelmediğini biliyordum artık.

Başlayan yağmur damlaları sohbet, dans ile geçirilen gün ile bitişin yaklaştığını haber verdi. Toparlanarak dönüş için arabalara bindik ve hızlanan yağmur eşliğinde İnegöl’e dönüş yaptık. Buluştuğumuz İnegöl otogarında çay içerken artık her birimiz diğerimiz için farklılaşmıştık. Bu fark yaşanan paylaşılan anlara bugünün ilavesindendi.

Yaşanılan gün kimin de aşk, kimin de arkadaş, kimin de eğlence, kimin de dostluk ben de ise bir yörenin kültürel izlerini bırakmıştı.

İstanbul’a dönüş için otobüse bindiğimde hiç uyumadan geçen saatlerin keyife dönüştürmüş olmanın mutluluğunun yüzüme yansıdığından emindim.Artvin fm in Artvin kültürünü yaşatan gençlerin bana öğrettikleri ile biraz daha zenginleşmiş, biraz daha belki gençleşmiş olarak eve dönmüştüm.

Teşekkürler Artvinfm

Teşekkürler Artvinfm dinleyicileri

Teşekkürler Artvinfm için piknikte buluşanlar.